Durven voelen?

Durven voelen?

Hoe werkt dat dan? Ik voel veel te veel! Ik kan haarscherp invoelen wat iedereen nodig heeft. Waarom doen de anderen dit niet met mij? Herkenbaar? Lees dan vooral verder!

Tijdens het opgroeien, op weg naar wie we vandaag geworden zijn werden we wel eens geraakt. Dat was met woorden, daden, reacties op wat we inbrachten,… Sommige situaties waren aangenaam. Weet je nog die keer dat je in de klas een gedicht mocht vertellen en dat iedereen enthousiast was over de manier waarop je dat had gedaan? Andere situaties waren minder aangenaam. Je kwam thuis met een een goed rapport en tegen de tijd dat je het kon vertellen aan je vader en moeder kreeg je amper reactie. Het was bijna normaal dat je goede cijfers hebt en er werd niet minder van je verwacht. Jouw spanningen en inspanningen werden helemaal niet gezien. Op den duur denk je dat dit er gewoon bijhoort. Je denkt dat het hoort bij het proces van volwassen worden en je leert stilaan om te accepteren wat er is. Hoe je je daarbij voelt lijkt minder en minder van belang. Je leert jezelf om vol te houden, door te gaan en te doen wat er van jouw verwacht wordt. Op den duur weet je niet meer wat je van jezelf hierin verwacht? Wat vind je nu echt fijn en waar beleef je plezier aan? Euuuh,….Je ontwikkelt een onbewust patroon van vechten of vluchten. Deze patronen kennen veel verschillende gezichten. Een daarvan is heel erg hard werken. Met werken geef je jezelf bestaansrecht en verwacht je dit ook te ontvangen vanuit je omgeving. Niet dus! Want hoe harder je werkt hoe eenzamer je je lijkt te voelen. Hoe kan je dit doorbreken?

Een eerste stap is terug bewust worden van wat jouw drijft. Waardoor wordt jij in gang gezet? En terug te leren om te durven voelen. Volgende week geef ik hierover meer tips!